گال سیاه گیلاس
Cherry black knot
بیماری گیاهی گال سیاه باعث آسیب به هسته دارانی از جمله هلو، زردآلو، شلیل، آلو، گیلاس و آلبالو می شود. درختانی که به میزان بیشتری مورد تهاجم عامل بیماری قرار گرفته اند، محصول کمتری را تولید کرده و در برابر صدمات زمستانی حساسیت بیشتری از خود نشان می دهند.
علائم بیماری گال سیاه گیلاس:
بارزترین علامت بیماری گیاهی گال سیاه بافت های متورم در طول شاخه ها می باشد. بافت های متورم در ابتدا نرم و به رنگ سبز زیتونی بوده که به مرور سخت، خشک و سیاه می شوند. در بعضی مواقع و همراه با پیوستن گال ها به یکدیگر، اندازه این بافت ها به بیش از سی سانتی متر می رسد. شاخه های متورم و آلوده فضای مناسبی را برای تکثیر حشرات چوبخوار و آفات دیگر فراهم می کنند. این بیماری به طور مستقیم تاثیری روی برگ، میوه و جوانه های گل دهنده ندارد.
عامل بیماری، نحوه انتشار و چرخه زیستی گال سیاه گیلاس:
عامل بیماری گیاهی گال سیاه قارچ Apiosporina morbosa می باشد. به طور معمول گسترش بیماری بعد از بارندگی به شدت افزایش می یابد. زمستان گذرانی عامل بیماری در داخل گال های ایجاد شده و روی شاخه های آلوده صورت می گیرد. شرایط آب و هوایی مرطوب و محدوده دمای 21 الی 25 درجه سانتی گراد تاثیر زیادی در رشد عامل بیماری دارد.
راه های پیشگیری و کنترل بیماری گال سیاه گیلاس:
- هرس شاخه های آلوده به فاصله ده سانتی متر پایین تر از بخش آلوده
- جمع آوری و سوزاندن بخش های آلوده از سطح باغ
- استفاده از بردوفیکس به شرح زیر:
- سم پاشی با بردوفیکس 5 در هزار پس از برداشت محصول
- سم پاشی با بردوفیکس 10 در هزار پس از ریزش 70 درصد برگ ها در پاییز
- سم پاشی با بردوفیکس10 در هزار پس از هرس زمستانه
- سم پاشی با بردوفیکس 10 در هزار هنگام تورم جوانه ها
- سم پاشی با بردوفیکس 5 در هزار بعد از ریزش گلبرگ ها
- تراشیدن بافت های آلوده و رنگ کردن محل تراشیده شده و محل هرس با بردوفیکس رقیق نشده