فصل پنجم : بحث و نتیجه گیری - Page 01

اثر اسپری ترکیب بردو بر روی گیاه

محققان بسیاری تأثیر ترکیب بردو بر گیاهان مختلف را در فازهای گوناگون انجام داده اند. نتایج کار اکثریت این محققان حاکی از آن است که پس از اسپری ترکیب بردو، تغییرات آشکاری در گیاهان بوجود آمده است. این تغییرات یا به لحاظ ریخت شناسی و یا فیزیولوژیک بوده است. تغییرات گیاه می تواند در هر دو مورد نیز باشد.

به نظر Sorauer نمک های مس سبب بزرگ شدن پارانشیم سلول ‌های گیاهی می‌شود. Frank و Kriiger پس از اسپری ترکیب بردو بر روی گیاه سیب‌زمینی، شاهد افزایش محصول شده‌اند. آنها این تأثیر را بیشتر فیزیولوژیک ارزیابی کرده‌اند تا مورفولوژیک؛ افزایش میزان تعرق، زیاد شدن مقدار کروفیل، تشکیل بیشتر نشاسته که برای ذخیره و جای دادن آن غده های سیب‌زمینی بیشتر رشد کرده‌اند. این تغییرات شامل بلندتر و ضخیم‌تر شدن برگ ها و افزایش دوام آنها هم بوده است. نسبت رشد غده ها را در مدت زمان معین، بین گیاهان اسپری شده و اسپری نشده به ترتیب 17:16 و 19:17 گزارش شده و این همه به باور آنها تحت تأثیر جذب مس توسط برگ و افزایش فتوسنتز بوده است.

Rumm برگ‌ های اسپری شده را تیره تر و قویتر ارزیابی می‌کند و با مشاهده‌ی میکروسکوپیک، افزایش دانه‌های کلروفیل را تأیید می‌کند. او دامنه ی رشد ضخامت برگ های اسپری شده را از 2/17 تا 16/31 میکرو میلیمتر اندازه‌گیری کرده است. به نظر او تغییرات بوجود آمده بدلیل نفوذ مس است؛ پارانشیم سلول‌ های فتوسنتز و اپیدرم ضخیمتر شده اند. هریسون پس از اسپری با ترکیب بردو، برگ های درختان آلو بخارا، آلو برقانی و هلو را ضخیم تر ارزیابی کرد.

Lodeman هم پس از اسپری با ترکیب بردو، برگ های هلو و گوجه را ضخیم تر گزارش کرد. زاکر که همیشه کار گلخانه‌ای داشت پس از اسپری با ترکیب بردو، افزایش تعرق گیاهی، ازدیاد میزان کروفیل و جذب گیاهی را گزارش داده است.

Prochet و Chuard با تزریق محلول رقیق شده ی حاوی مس به گیاه متوجه بنیه قویتر و رشد بیشتر گیاه شده و رنگ برگ ها را قوی‌تر، ضخامت و دوام برگ ها را هم بیشتر مشاهده و ارزیابی کرده اند.

Schander گمان می کرد اثر سایه بر باقیمانده‌ی خشک شده ی ترکیب بردو بر روی گیاهان، جذب دی ‌اکسید کربن را بیشتر می‌کند. نظر او هم این است که افزایش تعرق و جذب گیاه و همه‌ی این تغییرات بدلیل نفوذ مس است. Sorauer اینطور استنتاج می‌کند که ترکیب بردو به جای این که محرک باشد مانع رشد گیاه شده است. به نظر او جذب مس سبب دیاستاز گیاه شده و نشاسته ی تشکیل شده روی کلروفیل کپه می شود. Amos گزارش کرده است ترکیب بردو جذب برگی را متوقف می‌کند زیرا روزنه‌ های هوایی را بلوکه کرده و در نتیجه هوای کمتری به دورن فضاهای بین سلولی وارد می‌شود. Dugger و Cooley هم به افزایش تعرق گیاه پس از اسپری ترکیب بردو اشاره کرده اند. Lutman در کارهای اولیه‌ خود نتیجه ‌گیری کرد با ورود مقدار کمی مس به درون گیاه (برگ)، یک ترکیب شیمیایی بین مس و کلروفیل بوجود می‌‌آید. سلول های پارانشیم و سلول های فتوسنتز ضخیم تر شده و دانه‌ های کلروفیل افزایش یافته است. او در کار اخیر خود اظهار کرده است بهبود بنیه گیاهان پس از اسپری با ترکیب بردو بدلیل از بین رفتن بیماری های گیاهان است و نه بدلیل محرک رشد بودن مس.

آنالیز شیمیایی

نتایج آنالیز برگ های لوبیا (اسپری نشده و اسپری شده با بردو) توسط کار اخیر E.C. Wagner در آزمایشگاه های بیولوژیک شیمیایی دانشگاه ایالتی اوهایو ارائه شد. این نتایج، بیانگر این است که تفاوت مهمی در ترکیب برگ های اسپری شده نسبت به برگ های شاهد وجود دارد:

• برگ های اسپری شده با بردو نسبت به برگ گیاهان شاهد دارای میزان بالاتری از کل قند و ساکاروز، و اما مقدار کمتری از قندهای کاهنده هستند.
• در گیاهان اسپری نشده در تمامی موارد، اشکال مختلف نیتروژن در مقدارهای بیشتری موجود است.
• وزن خشک برگ های اسپری شده بیشتر است.
• بطور کلی برگ های اسپری شده، نیتروژن کمتر و کربوهیدرات بیشتری دارند.

اکثریت عظیم کار، داده های انبوه که با کار دانشمندان طی 30-25 سال اخیر انجام شده است نشان می دهد که گیاه سیب زمینی توسط اسپری بردو، بطریقی تحریک شده و محصول بیشتری می دهد.

Crandall از قول Schander نوشت: Zueker فهمید گیاهان مداوا شده با بردو نسبت به پریدگی رنگ برگ ها بیشتر مقاوم هستند. همین طور گیاهان بخشا رنگ پریده، بوسیله درمان با بردو رنگ طبیعی خود را باز می‌یابند. او این عمل را نتیجه ی یک تحریک الکتریکی می‌داند. در همه گیاهان، کم و بیش جریان‌ های الکتریکی ضعیفی وجود دارد که در اثر حرکت آب در فضاهای موئین تولید می شود. یعنی ته نشست یک ماده‌ی قویا مثبت الکتریکی مانند هیدروکسید مس بر روی برگ ‌ها می‌بایست قابلیت تشدید جریان‌ های الکتریکی درون گیاه را داشته باشد و از این راه بر فعالیت‌ پرتوپلاسم تأثیر گذارد.