فصل سوم : کنترل زنجرک سیب زمینی بعنوان آفت دیگر محصولات با ترکیب بردو - Page 04

اندازه ی شفیره های مسموم شده

شفیره های کوچکتر زودتر می میرند. اگر فقط شفیره های کوچک در آزمایش ها بکار گرفته می شد تعداد تلفات بسیار بیشتر و مدت زمان تأثیر هم کوتاهتر می شد. بسیاری از شفیره های بزرگ اگر بیش از 48 ساعت روی گیاه اسپری شده قرار گرفته باشند، از مراحل پوست اندازی به مرحله ی بلوغ نمی رسند. اگر آزمایش ها با بالغ ها انجام می شد درصد کمتری تلف می شدند و زمان طولانی تری تا مردن آنها نیاز بود.

سمیت شیره ی گیاه

در آزمایش ها حقایق محرزی گزارش شده است. زنجرک ها با قطعات دهانی بلند مکنده ی خود بطور منحصر بفردی شیره ی گیاهی را از زیر سلول های اپیدرمی می مکیدند. این درحالی است که بر روی گیاه میزبان باقیمانده های خشک شده ی ترکیب بردو وجود داشت که اثری به لحاظ تماسی نداشت. احتمال اندکی وجود دارد که زنجرک ها مقادیر کافی ترکیب بردو را خورده باشند. چرا که زنجرک ها و دیگر حشرات مکنده ی مشابه، به راحتی روی گیاهانی که باقیمانده ی سموم مواد مختلف را دارا است به راحتی تغذیه می کنند، مانند اسپری آرسنیک که بیش از ترکیب بردو سمیت معده ای دارد. نظر قویا اعلام شده این است که زنجرک ها سم را از شیره ی گیاه جذب کرده اند. شواهد دال بر این است که پس از اسپری گیاه با ترکیب بردو، شیره ی گیاه سمی شده است. به یاد بیاوریم زنجرک هایی که تغذیه آنها محدود به سطوح اسپری نشده بود مرگ و میر بالایی داشتند. این حقایق شاهدی بر این نظریه است که عملکرد حشره کشی ترکیب بردو مربوط به تراپی (مداوای) میزبان است که پس از اسپری و خشک شدن آن بوجود می آید.

در مورد چگونگی ایجاد مسمومیت ترکیب بردو برای زنجرک ها دو احتمال می تواند وجود داشته باشد :

• مس ترکیب بردو حل شده است.
• مس حل شده به درون بافت گیاه نفوذ کرده است.

اگر احتمال جذب مس توسط گیاه وجود دارد و اگر این مس زنجرک ها را مسموم کرده است پس می بایست محلول ترکیب های مس مستقیما برای این حشرات، وقتی خورده شود، سمی باشد. از این رو آزمایش هایی طراحی شد تا نشان دهد آیا نمک های مس یا کلسیم با درصدهای مختلف می توانست برای حشرات سمی باشد یا نه.

سمیت مس در محلول ترکیب بردو

وقتی محلول ترکیب بردو آماده می شود، سولفات بازیک مس در ترکیب بردو عملا در لیکور مادری نامحلول است و رسوب می کند. حالا تحقیق می کنیم که آیا در محلول بالای رسوب، مس وجود دارد یا نه. به این ترتیب کار می کنیم که ببینیم محلول بالای رسوب برای زنجرک ها سمی هست یا نه؟ حالا ترکیب بردوی استاندارد یعنی 50-6-4 را آماده می کنیم. می گذاریم تا مدت دو ساعت این رسوب کاملا ته نشست کند. محلول بالای رسوب را با سیفون کردن به روی محلول می ریزیم. مقدار مناسبی هم دانه های شکر به محلول اضافه می کنیم. زنجرک ها شروع به خوردن این محلول می کنند و بطور میانگین 14 روز زنده می مانند. یعنی این محلول برای زنجرک ها سمی نبوده است. محلول را برای تحقیق وجود مس در آن، به آزمایشگاه هم می فرستیم. معلوم شد که در این محلول هیچ مسی وجود ندارد و نه برای شفیره ها و نه برای زنجرک ها بالغ سمی نبوده است.

سمیت مس برای زنجرک ها تنها ازطریق بافت گیاه منتقل می شود

در این آزمایش تلاش بر این است که سمیت مس تنها از راه گیاه بررسی شود. پس ریشه ی چند گیاه را در محلول های سولفات مس با غلظت های مختلف قرار می دهیم و بلافاصله شفیره ی زنجرک ها را روی این گیاهان قرار می دهیم. نتایج برای شفیره ها به لحاظ سن آنها اندکی متفاوت بود. بهترین نتایج با محلول سولفات مس 100-1 بدست می آید. در دمای 80 درجه ی فارنهایت، زنجرک ها و شفیره ها ظرف 6 ساعت مردند. هر چند گیاه نشانه ای از اثر مس نشان نمی داد. در دمای تقریبا 70 درجه ی فارنهایت هم 97% کل زنجرک ها در عرض 48 ساعت مردند.

برای محلول 200-1 ، 90%زنجرک ها ظرف 3 روز مردند. برای محلول 250-1 ، 100% زنجرک ها ظرف 3 روز مردند. برای محلول 300-1 ، 96% زنجرک ها ظرف 5 روز مردند. برای محلول 500-1 ، 69% زنجرک ها ظرف 5 روز مردند. برای محلول 900-1 ، 62% زنجرک ها ظرف 5 روز مردند. برای محلول 1000-1 ، 62% زنجرک ها ظرف 5 روز مردند.

این داده ها نشان می دهد که بین 5-3 روز برای همه ی محلول ها، بالاترین سمیت وجود دارد. از محلول 1000-1 تا 7500-1 ، نتیجه، مرگ و میر از 80% به 40% طی مدت تقریبا 10 روز تغییر می کند. شکل 3 صفحه 20 ، آزمایش را نشان می دهد. در حالیکه گیاه شاهد که ریشه اش در آب قرار گرفته تنها 15% مرگ و میر را طی 10 روز نشان می دهد.