زنگ باقلا
Faba bean rust
بیماری گیاهی زنگ باقلا یکی از بیماری های مهم در زمین های مرطوب می باشد. میزبان غالب این بیماری گیاهی باقلا می باشد ولی روی علف های هرز نیز رشد و زمستان گذرانی می کند.
علائم بیماری زنگ باقلا:
نشانه های این بیماری روی برگ، ساقه و غلاف بوته قابل مشاهده است. بیماری گیاهی زنگ باقلا به طور معمول از مراحل اولیه گلدهی گیاه و از قسمت پایینی بوته ها آغاز می شود. علائم بیماری روی برگ شامل نقاط ریز، مدور، نارنجی یا قهوه ای رنگ و احاطه شده با هاله ای زرد می باشد. با گسترش بیماری، برگ های آلوده پژمرده شده و از بوته جدا می شوند. علائم آلودگی روی ساقه و غلاف نیز مشابه با علائم آلودگی روی برگ ها هستند. در بضی مواقع آلودگی های شدید باعث پارگی بافت های سطحی آلوده و تخریب بوته قبل از رسیدن محصول می شود.
عامل بیماری، نحوه انتشار و چرخه زیستی زنگ باقلا:
عامل بیماری گیاهی زنگ باقلا، قارچ Uromyces viciae fabae می باشد. زمستان گذرانی عامل بیماری روی بقایای گیاهی و علف های هرز میزبان این بیماری صورت می گیرد. باد تاثیر زیادی در پراکنش عامل بیماری زنگ باقلا در سطح مزرعه دارد. شرایط آب و هوایی بسیار مرطوب و محدوده دمای 18 الی 22 درجه سانتی گراد تاثیر زیادی در رشد عامل بیماری دارد.
راه های پیشگیری و کنترل بیماری زنگ باقلا:
- تناوب زراعی با گیاهان غیر میزبان
- استفاده از ارقام مقاوم به بیماری
- جمع آوری بقایای گیاهی به جای مانده از کشت قبل
- اجتناب از آبیاری بارانی
- کاهش استفاده از کودهای نیتروژن
- استفاده از بردوفیکس به شرح زیر:
- ضدعفونی بذر قبل از کاشت با نسبت 10 در هزار
- ضدعفونی خاک بلافاصله بعد از کاشت با نسبت 10 در هزار
- سم پاشی با نسبت 5 در هزار در هنگام باز شدن اولین برگ ها
- سم پاشی با نسبت 5 در هزار قبل از گلدهی
- سم پاشی با نسبت 5 در هزار بعد از گلدهی
