سفیدک سطحی چغندرقند
Beet powdery mildew
بیماری گیاهی سفیدک سطحی چغندرقند در بسیاری از مناطق زیر کشت این محصول مشاهده می شود. عامل این بیماری به طور معمول دارای خسارت اقتصادی روی چغندرقند است، ولی توانایی آسیب به گیاهان دیگری از جمله زیره، چغندر وحشی، لبو و گیاهان دیگر خانواده چغندریان را دارا می باشد.
علائم بیماری سفیدک سطحی چغندرقند:
نشانه های بیماری گیاهی سفیدک سطحی چغندرقند در ابتدا روی برگ های قدیمی بوته مشاهده می شود. به طور معمول حساس ترین زمان برای گسترش عامل بیماری زمانی است که گیاه دو الی شش ماه سن دارد. علائم اولیه بیماری شامل بافت های سفید، سطحی، پراکنده و مدور روی سطح پایینی برگ می باشد. با توسعه بیماری، روی دو طرف سطح برگ و روی ساقه بافت پودری سفید رنگ گسترش می یابد و به مرور برگ ها شادابی خود را از دست می دهند. زمانی که شدت بیماری بسیار بالا باشد، برگ و ساقه به رنگ زرد و سپس قهوه ای در می آید. در نهایت در بین بافت های سفید قارچی، نقاط بسیار کوچک سیاه تشکیل می شود.
عامل بیماری، نحوه انتشار و چرخه زیستی سفیدک سطحی چغندرقند:
عامل بیماری گیاهی سفیدک سطحی چغندرقند، قارچ Erysiphe betae می باشد. زمستان گذرانی عامل بیماری روی میزبان های دیگر گیاهان خانواده چغندریان از جمله چغندر وحشی، لبو و علف های هرز صورت می پذیرد. وزش باد باعث جابجایی و انتقال عامل بیماری می شود. شرایط آب و هوایی نیمه خشک و محدوده دمای 20 الی 25 درجه سانتی گراد تاثیر زیادی در رشد و توسعه عامل بیماری دارد.
راه های پیشگیری و کنترل بیماری سفیدک سطحی چغندرقند:
- کاشت ارقام مقاوم به بیماری
- تناوب زراعی با محصولات غیر میزبان
- اجتناب از مصرف مازاد کودهای نیتروژنی
- استفاده از بردوفیکس به شرح زیر:
- ضدعفونی بذر قبل از کاشت با نسبت 10 در هزار
- ضدعفونی خاک بلافاصله بعد از کاشت با نسبت 10 در هزار
- سم پاشی با نسبت 5 در هزار در هنگام باز شدن اولین برگ ها
- سم پاشی با نسبت 5 در هزار یک ماه بعد از کاشت
- در صورت مشاهده علائم بیماری، سم پاشی با نسبت 5 در هزار در فواصل ده روزه تا برداشت