پژمردگی فوزاریومی بامیه
Okra Fusarium Wilt
بیماری گیاهی پژمردگی فوزاریومی علاوه بر بامیه به محصولات دیگری همچون گوجه فرنگی، بادمجان، فلفل سبز، سیب زمینی، نخود، کتان و کدو آسیب می‌رساند. اولین نشانه بیماری معمولاً روی برگ‌های قدیمی بوته قابل مشاهده است.
علائم بیماری پژمردگی فوزاریومی بامیه:
این بیماری در مراحل ابتدایی رشد باعث پژمردگی و رنگ پریدگی برگ می‌شود. با گسترش پژمردگی روی گیاهچه های جوان، برگ‌ها زرد شده وعلائم سوختگی روی لبه آن ها پدیدار می‌شود. نشانه های بیماری روی گیاهان به شکل پژمردگی و زردی برگ‌ها دیده می شود. پژمردگی گیاهان به صورت تدریجی اتفاق می‌افتد و باران‌های سنگین باعث گسترش این بیماری می‌شود. در صورتی که بیماری شدید باشد، گیاه از رشد باز می ماند و در نهایت از بین می رود. قسمت‌های پایینی بافت آوند گیاهان آلوده تیره رنگ می‌شود که با برش عرضی این قسمت‌ها و نواحی بالای ریشه این تغییر رنگ قابل مشاهده است.
عامل بیماری، نحوه انتشار و چرخه زیستی پژمردگی فوزاریومی بامیه:
عامل بیماری گیاهی پژمردگی فوزاریومی بامیه، قارچ Fusarium Oxysporum است. آب و هوای مرطوب و محدوده دمایی 27 تا 31 درجه سانتی گراد تاثیر زیادی در رشد عامل بیماری دارد. این بیماری از طریق بذور آلوده، ادوات کشاورزی و جابجایی خاک‌های آلوده منتقل می شود. زمستان گذرانی عامل بیماری به مدت بسیار طولانی در خاک آلوده و بقایای گیاهی صورت می‌گیرد.
راه‌های پیشگیری و کنترل بیماری پژمردگی فوزاریومی بامیه:
- کاشت بذور عاری از بیماری
- کاشت ارقام مقاوم تر در برابر بیماری
- جمع آوری و انهدام بقایای گیاهی بعد از برداشت
- اجتناب از کاشت مجدد این محصول در زمین‌های آلوده
- تناوب زراعی طولانی مدت با گیاهان غیرمیزبان
- استفاده از بردوفیکس به شرح زیر:
- ضدعفونی بذر قبل از کاشت با نسبت 10 در هزار
- ضدعفونی خاک بلافاصله بعد از کاشت با نسبت 10 در هزار
- سمپاشی با نسبت 5 در هزار در هنگام بازشدن اولین برگ‌ها
- سمپاشی با نسبت 5 در هزار هنگام تشکیل میوه‌های اولیه
- در صورت مشاهده علائم بیماری، سمپاشی با نسبت 5 در هزار در فواصل ده روزه تا برداشت